Finn Minke begeleidt 't Heem bij het project vanuit Cultuurnetwerk Nederland. Op deze webstek plaatst ze af en toe berichten over haar ervaringen.
Station Nijverdal West is een eenzaam spoorlijntje. De tijd lijkt hier een beetje stil te staan. Het boemeltje levert me af in een leegte van mist en sneeuw en ik ga op zoek naar het busstation. Even later glibber ik me een weg over het schoolplein van 't Heem. Had niemand hier nog zin om te strooien? In gedachten zie ik hordes pappa's en mamma's die hun benen breken terwijl ze hun kinderen afleveren.
Zo stil als de tijd omheen de school lijkt te staan, zo snel gaan de ontwikkelingen aan de binnenkant. Vijf maanden is 't Heem nu een brede school, maar als je ziet wat er allemaal al gebeurd is, zou je twee jaar ook geloven. De werkeilanden zijn inmiddels ingericht en het team wordt meer en meer één geheel. Je voelt het als je met mensen praat in de wandelgangen: er is enthousiasme en er is gemeenschappelijkheid. Het draagvlak is nog kwetsbaar en moet verder versterkt worden, maar de onderwijsvisie waar Charlotte sinds de zomer aan heeft gewerkt, begint door te dringen in de rest van het team. Meer en meer wordt het onderwijs gegeven vanuit een integrale benadering, waarbij de intrinsieke eigenheid en individuele talenten en mogelijkheden van leerlingen centraal staan.
In de gang ontmoet ik meester Floris. Hij is kunstenaar, met een opleiding tot ontwerper/vormgever in zijn zak. Toch staat hij in 't Heem voor de klas als stagiair-leerkracht taal en rekenen. Na zijn kunstvakopleiding deed Floris de bik-opleiding (beroepskunstenaar in de klas). Tijdens de bik kwam hij erachter hoe leuk hij werken in het onderwijs vindt, en daarom besloot hij ook nog de pabo te gaan doen. Het lijkt wel omgedraaide wereld: kunstenaars die taal en rekenen geven!
Charlotte vertelt hoe trots ze is op het team. En hoe zuinig op haar mensen: de ontwikkelingen vragen veel van de leerkrachten en er zijn grenzen aan hun kunnen. Dat brengt met zich mee dat Charlotte zelf vaak erg hard werkt. Ze heeft het ervoor over. Of misschien kan ze wel niet anders. Ze gaat – met het enthousiasme dat je van een spraakwaterval mag verwachten – echt voor die hoogste kwaliteit. 'Ik ben geen hokjesdenker', zegt ze. 'Er is van alles mogelijk, je moet de mogelijkheden alleen zien te herkennen.'
De tijd staat misschien stil in Nijverdal, Charlotte niet.
