Burgemeester Heldoorn opent ‘Het Kloosterkanon in beeld’

Multimediaproject van de Bredeschool Kloosterveen voor leerlingen van groep 6/7 van OBS Het Sterrenschip en CBS Het Krijt

Van maandag 30 mei t/m vrijdag 10 juni is de tentoonstelling 'Het Kloosterkanon in beeld' te zien in wijkcentrum de Kloosterveste te Assen. De tentoonstelling geeft een beeld van de bijzondere samenwerking tussen leerlingen en leerkrachten van groep 6/7 van CBS Het Krijt en leerlingen van groep 7 van OBS Het Sterrenschip. De scholen zijn partners in de Bredeschool Kloosterveen. De tentoonstelling wordt op maandag 30 mei om 14.45 uur feestelijk geopend in wijkcentrum De Kloosterveste, Rondgang 2 in Kloosterveen. De openingshandeling zal worden verricht door de burgemeester van de gemeente Assen, dhr. Sicko Heldoorn.

Het tweejarig project maakt deel uit van het cultuureducatie project Cultuur in School. Cultuurnetwerk Nederland heeft aan dit project, als één van de tien landelijke voorbeeldprojecten, EUR 30.000,- subsidie toegekend. Binnen het Cultuur in School project zijn in 2010 twee projecten gestart: Cultuur in de Keuken en het Multimediaproject. Intensieve samenwerking tussen de gemeente Assen, Brede School Kloosterveen, mensen en instellingen uit de wijk, Bibliotheek Assen, ICO Centrum voor Kunst & Cultuur, Cultuurnetwerk Nederland en NoordBaak heeft geleid tot een succesvolle uitvoering.

Het ICO Centrum voor Kunst & Cultuur heeft, in opdracht van de Bredeschool Kloosterveen, het Multimedia project ontwikkeld en uitgevoerd. Speerpunten zijn leren door beleven en intens ervaren, samenwerken, ondernemen en het koppelen van onderwijs en cultuureducatie. Binnen het project zijn verbindingen gelegd tussen de kunsten en vakken als geschiedenis, biologie, aardrijkskunde, creatief schrijven en kunstzinnige oriëntatie.

Voor het Multimedia project hebben de leerlingen van beide scholen in twee projectperiodes gewerkt aan het vormgeven van hun eigen bedrijf. Het eindresultaat is een gezamenlijke webkrant: 'Het Kloosterkanon'. Op de tentoonstelling zijn uit de eerste projectperiode (voorjaar 2010) eigengemaakte filmpjes, foto's, animaties en artikelen rond het thema de wijk Kloosterveen. In de tweede projectperiode (voorjaar 2011) was De Gouden Eeuw het centrale thema met zelfportretten in de stijl van Rembrandt, foto’s in historisch perspectief, pamfletten die gemaakt zijn met losse stempels en korte filmpjes over de Gouden Eeuw als concrete resultaten.

Onder leiding van kunstvakdocenten van het ICO en een educatief medewerker van de Bibliotheek Assen hebben de kinderen geleerd om hun ervaringen met de beide thema's te verbeelden. Deze manier van werken was nieuw voor de kinderen en de leerkrachten van beide scholen. De eigen creativiteit en verantwoordelijkheid van de kinderen zorgde voor de verrassende resultaten.

Amsterdamse schoolkinderen spelen PETER PAN

“Heb dat LEF eens om lekker te dansen op muziek! Eerst op de eigen basisschool, daarna in een echt theater, samen met allemaal andere Amsterdamse jongens en meiden.”

LEF, een educatief project dat jaarlijks een 350-tal kinderen laat meewerken aan een groots opgezette dans- en theaterproductie.

Al jaren werkt OpusOne hierin samen met Het Nationale Ballet. Dit jaar presenteert LEF de voorstelling PETER PAN!

Bekijk de foto's, gemaakt door Ellen Mandemaker

Link naar het album

Spetterend kunstfeest

Nou, dit is me het feestje wel zeg! Wat een uit-ge-breid programma van culturele activiteiten; wat een hoop lachende gezichten, wat veel belangstelling, wat een energie, betrokkenheid en enthousiasme … Ik kijk mijn ogen uit op het openingsfeest van Kindcentrum De Ontdekking – voorheen De Wingerd.

Ik kan slechts bij een klein deel van het programma aanwezig zijn, maar er is ongelofelijk veel te doen. In de twee uurtjes dat ik op de school rondloop, zijn maar liefst veertig (!) workshops en voorstellingen waarvoor je een (gratis) kaartje kunt halen. Van filmanimatie in de studio tot Afrikaans trommelen op het buitenpodium (het ritmisch geklap en gezang is tot ver in de wijk te horen), en van circuskunst tot een beeldende workshop Droomwerelden naar aanleiding van de beeldende kunst expositie Er was eens…. Tegelijkertijd zijn er 23 verschillende activiteiten die kinderen, ouders en belangstellenden doorlopend kunnen bezoeken. Konijnen kroelen in de binnentuin, een bezoekje aan de poppendokter, theaterles achter de schermen of experimenteren met muziekinstrumenten.

Verkoper in de dop

De KunstKnaller (kunstwerkplaats, museum en winkel) heeft de deuren wijd open staan. Ik loop binnen en vrijwel meteen trekt een kleine man me aan mijn arm: ‘Dag mevrouw, heeft u al een rondleiding in onze museumwinkel gehad?’ Dat heb ik niet, dus ik loop gretig met hem mee. De jongen heet Almedin en zit in groep 5. Hij leidt me langs de stellingkastjes met door de kinderen gemaakte kunstvoorwerpen en blijkt over een ontegenzeggelijk verkooptalent te beschikken. Uitnodigend slaat hij een tijdschrift open en laat me her en der wat pagina's zien. Artikelen, tekeningen, foto’s, allemaal door kinderen gemaakt. Ik grinnik om een stripje en wil de bladzijde omslaan, maar Almedin kijkt me schuin van beneden aan en zegt bijdehand: ‘Mevrouw, ik wil niet vervelend doen hoor, maar als u hem helemaal wilt lezen…’ (Er volgt een veelbetekenende stilte waarin hij quasi onverschillig het prijskaartje rechtzet.) ‘En we zijn nog niet klaar met de rondleiding.’ De boodschap is duidelijk: of ik het tijdschrift maar even wil kopen. ‘Kost slechts drie euro mevrouw, en helemaal zelfgemaakt door groep zeven!’



De Museumwinkel



Almedin verkoopt een boek

Almedin leidt me naar een kast en wijst me op een ansichtkaart van een beeld van Nikè. ‘Dat is een koning – uh, nee, een godin bedoel ik’, legt hij uit (de borsten van het beeld maken blijkbaar minder indruk dan de krachtige houding waarin het lichaam is afgebeeld). Trots voegt hij eraan toe dat ik het echte beeld in het museum van de school kan bewonderen. Hij laat het me zien. Het is bijna net zo hoog als Almedin zelf en bij wijze van uitzondering staat er bij dit kunstwerk een bordje dat je het niet mag aanraken. Net als bij alle andere kunstwerken in het schoolmuseum hangt er ook een bordje met een vraag die de kinderen uitnodigt over het kunstwerk na te denken. In dit geval: ‘Nikè is een godin. De godin van … Wat denk jij?’

Schoolband
Midden in de school ligt het spiksplinternieuwe theater. Het is op het laatste moment toch gelukt om de financiering daarvoor rond te krijgen, met een potje van het bovenschools management. Het is nu écht echt: heuse theaterlampen en een lichttafel, professionele geluidsapparatuur, een vast podium en prachtige rode gordijnen die tegelijkertijd naar links en rechts weggetrokken kunnen worden. Schoolband De Ontdekking is pas vijf weken jong maar geeft een knallend optreden. Twee meiden zingen in de microfoon: ‘We hebben zo’n mooie schooooool!’ onder begeleiding van keyboard, drum en twee gitaren.

Het theater

Naast me zit Loek Oomen, algemeen bovenschools directeur van stichting Delta-onderwijs, naar het concert te luisteren. Kindcentrum De Ontdekking is volgens hem geen gewone brede school: ‘Scholen die zich brede school noemen zijn vaak niet anders dan gebouwen waarin verschillende organisaties de ruimtes gebruiken. Hier werken de partners écht samen en er is een gedeelde visie! Ik ben erg trots.’

Finn Minke, Cultuurnetwerk Nederland
Lees de blog van Olga van Miert, icc'er op Kindcentrum De Ontdekking

‘Ik zie wel eens beren, maar ik kan ook schieten hoor!’

We hebben net het eierenspel gemist. Meester Hans komt ons op het schoolplein tegemoet en vertelt ons met de pret nog in zijn ogen hoe jammer dat is. De kinderen hadden rauwe eieren op allerlei creatieve manieren verpakt, waarbij het de uitdaging was om ze heel te laten tijdens een reis van het dak naar beneden. Vooral de parachuutjes hadden goed gewerkt, vertelt Hans. Een blond meisje met een ei in haar handen hangt om hem heen en probeert zijn aandacht van ons af te leiden. Ze wil weten wat ze nu met haar ei moet doen – het heeft de reis blijkbaar overleeft. ‘Geef het maar,’ zegt meester Hans, ‘en breng jij deze mensen dan maar even naar de binnentuin.’

We volgen haar vlugge stapjes door de gangen. Ik probeer haar niet kwijt te raken terwijl ik de sfeer absorbeer en me laat meenemen in alles wat ik zie. Heel veel kinderen, rennend, elkaar ontwijkend; tekeningen; kapstokken vol groene luizencapes; boeken; gekleurde slingers; open deuren met leslokalen erachter; uitpuilende kasten en lades met naambordjes ‘samen’, ‘getal’, ‘doe’, ‘muziek’; een altaartje met een kaars en een gedenkboekje erop; kleurige slingers; aquaria; grote mensen met kratten in hun handen; een doos kiwi’s; … Het blonde meisje zigzagt zich erdoorheen en wij volgen.

In de tuin staat ze stil. Ze draait zich om en met een korte knik laat ze ons staan tussen de kippenren en het konijnenhok, in een kakofonie van kinderstemmen. Een deur slaat open en Erwin Vos, directeur van de school, komt ons lachend tegemoet. Welkom op ’t Heem.

Er is hier veel ambitie, veel daadkracht, veel hard werken en enthousiasme, maar er zijn ook veel remmende factoren. Zo groeit de school uit haar voegen: in sommige lokalen zit de helft van de kinderen met de rug naar het bord omdat het anders niet past, het is overal vol, en veel dingen staan op wielen zodat ze verplaatst kunnen worden als de ruimte op een andere manier nodig is. Het gebouw zou ook wel wat onderhoud kunnen gebruiken, maar de betrokken gemeentebeambte komt vooral opdraven als er een lintje geknipt moet worden.

Heeft de gemeente dan geen oog voor de prachtige ontwikkelingen en de sterke visie die deze school laat zien? Misschien wel. Maar de wethouder met onderwijs in zijn portefeuille is een christendemocraat. En hoe onvoorstelbaar ook, een openbare school als ´t Heem heeft daar blijkbaar last van. Visie zonder godsvrucht is blijkbaar toch iets minder waard.

Er liggen plannen voor een prachtige natuurtuin, maar de offerte voor de aanleg viel tegen. ‘Kan er dan niets met sponsoren?’, vraag ik. Dat blijkt lastig, want wettelijk is het zo geregeld dat scholen niet gesponsord mogen worden als er een tegenprestatie bij de sponsoring hoort. En een sponsor vindt het toch meestal pas interessant als tenminste zijn naam ergens vermeld mag worden…

De grote ambities van de school kunnen misschien niet allemaal waargemaakt worden, maar ’t Heem geeft op een hele goede manier en met veel elan vorm aan de invulling van alles wat wel kan. En dat is heel veel.

Aan het eind van ons gesprek zeg ik vragend: ‘Je ziet niet zoveel beren op de weg …’ Lachend antwoord Erwin: ‘Nou, soms wel. Maar ik kan ze ook schieten hoor!’

Finn Minke, Cultuurnetwerk Nederland