Ik kan slechts bij een klein deel van het programma aanwezig zijn, maar er is ongelofelijk veel te doen. In de twee uurtjes dat ik op de school rondloop, zijn maar liefst veertig (!) workshops en voorstellingen waarvoor je een (gratis) kaartje kunt halen. Van filmanimatie in de studio tot Afrikaans trommelen op het buitenpodium (het ritmisch geklap en gezang is tot ver in de wijk te horen), en van circuskunst tot een beeldende workshop Droomwerelden naar aanleiding van de beeldende kunst expositie Er was eens…. Tegelijkertijd zijn er 23 verschillende activiteiten die kinderen, ouders en belangstellenden doorlopend kunnen bezoeken. Konijnen kroelen in de binnentuin, een bezoekje aan de poppendokter, theaterles achter de schermen of experimenteren met muziekinstrumenten.
Verkoper in de dop
De KunstKnaller (kunstwerkplaats, museum en winkel) heeft de deuren wijd open staan. Ik loop binnen en vrijwel meteen trekt een kleine man me aan mijn arm: ‘Dag mevrouw, heeft u al een rondleiding in onze museumwinkel gehad?’ Dat heb ik niet, dus ik loop gretig met hem mee. De jongen heet Almedin en zit in groep 5. Hij leidt me langs de stellingkastjes met door de kinderen gemaakte kunstvoorwerpen en blijkt over een ontegenzeggelijk verkooptalent te beschikken. Uitnodigend slaat hij een tijdschrift open en laat me her en der wat pagina's zien. Artikelen, tekeningen, foto’s, allemaal door kinderen gemaakt. Ik grinnik om een stripje en wil de bladzijde omslaan, maar Almedin kijkt me schuin van beneden aan en zegt bijdehand: ‘Mevrouw, ik wil niet vervelend doen hoor, maar als u hem helemaal wilt lezen…’ (Er volgt een veelbetekenende stilte waarin hij quasi onverschillig het prijskaartje rechtzet.) ‘En we zijn nog niet klaar met de rondleiding.’ De boodschap is duidelijk: of ik het tijdschrift maar even wil kopen. ‘Kost slechts drie euro mevrouw, en helemaal zelfgemaakt door groep zeven!’
 |
| De Museumwinkel |
 |
| Almedin verkoopt een boek |
Almedin leidt me naar een kast en wijst me op een ansichtkaart van een beeld van Nikè. ‘Dat is een koning – uh, nee, een godin bedoel ik’, legt hij uit (de borsten van het beeld maken blijkbaar minder indruk dan de krachtige houding waarin het lichaam is afgebeeld). Trots voegt hij eraan toe dat ik het echte beeld in het museum van de school kan bewonderen. Hij laat het me zien. Het is bijna net zo hoog als Almedin zelf en bij wijze van uitzondering staat er bij dit kunstwerk een bordje dat je het niet mag aanraken. Net als bij alle andere kunstwerken in het schoolmuseum hangt er ook een bordje met een vraag die de kinderen uitnodigt over het kunstwerk na te denken. In dit geval: ‘Nikè is een godin. De godin van … Wat denk jij?’
Schoolband
Midden in de school ligt het spiksplinternieuwe theater. Het is op het laatste moment toch gelukt om de financiering daarvoor rond te krijgen, met een potje van het bovenschools management. Het is nu écht echt: heuse theaterlampen en een lichttafel, professionele geluidsapparatuur, een vast podium en prachtige rode gordijnen die tegelijkertijd naar links en rechts weggetrokken kunnen worden. Schoolband De Ontdekking is pas vijf weken jong maar geeft een knallend optreden. Twee meiden zingen in de microfoon: ‘We hebben zo’n mooie schooooool!’ onder begeleiding van keyboard, drum en twee gitaren.
 |
| Het theater |
Finn Minke, Cultuurnetwerk Nederland
Lees de blog van Olga van Miert, icc'er op Kindcentrum De Ontdekking
Geen opmerkingen:
Een reactie posten