Erwin Vos, de directeur van basisschool ’t Heem in Nijverdal, is een gedreven man. Als Finn Minke en ik hem ontmoeten op het zonovergoten natuureiland van zijn school, begint hij meteen te praten.
Over wat we zien (kippen, konijnen in knuffelende kinderarmen), maar vooral over wat er moet komen. Een ontdekheuvel met mierenkolonie, een moestuin, fruitbomen, een vijver voor kikkers en padden. Hufterproef, want zelfs in Nijverdal vind je vandalen. En dat is nog maar het begin van de rondleiding.
Vorig jaar telde de (openbare) school nog maar 69 leerlingen. Op sterven na dood, zeker met twee confessionele scholen om de hoek. Nu barst de school met 150 leerlingen uit zijn voegen. De oorzaak: een drastische reorganisatie van het schoolprofiel. Alles ging op de schop vanuit de gedachte: eerst de visie, daarna de rest.
De visie wortelt in de opvatting over meervoudige intelligenties (MI). Kortgezegd: ieder mens beschikt over uiteenlopende talenten en leert op grond daarvan op zijn of haar eigen manier. De school biedt een rijke omgeving die daaraan tegemoet komt.
In de praktijk betekent dit voor de kinderen op ’t Heem meer keuzevrijheid, eigen verantwoordelijkheid en minder frontaal klassikaal onderwijs. Voor het team betekent het: aanpassen van leermethodes, aanpassen van de ruimtes (werkeilanden) en aanpassen van de didactiek. De bso wordt daarin nadrukkelijk betrokken. Dat is veel in korte tijd.
Wij zijn er eigenlijk voor het werkeiland kunst en cultuur maar we worden meegezogen in de ambities van de directeur en zijn team. Wat we meemaken is werk in uitvoering, transitie. Inspirerend, energiek. Een echte brede school in wording, met een heldere visie als basis. Dat spreekt ouders aan. Maar de keerzijde klinkt ook door in zijn verhaal.
Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren. Een openbare school mag geen kinderen weigeren, maar er is letterlijk geen ruimte meer. In de school om de hoek staan nu lokalen leeg, maar is intrekken bij de concurrent de oplossing?
Op nieuwbouw hoeft de school niet te rekenen met een CDA-wethouder. Ook niet op extra uren voor ontwikkeling en overleg. Grootse plannen, weinig geld. En sponsoring mag niet van de wet. Het geld van OCW voor het cultuurwerkeiland is hier meer dan welkom en uitstekend besteed. Maar ook die geldstroom wordt smaller.
We wensen Erwin Vos succes. En geduld. Maar of hij dat kan opbrengen?
Lodewijk Ouwens, begeleidingscommissie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten